Το δημοφιλές σε Λατινική Αμερική και Ασία γλυκαντικό έχει μέλλον και στη δική μας γη. «Φαίνεται ότι η στέβια προσαρμόζεται και αποδίδει ικανοποιητικά στην Ελλάδα, με χαμηλές λιπάνσεις και περιορισμένη άρδευση. Επίσης, η στέβια στα τρία χρόνια των πειραμάτων στην Ελλάδα, όπως και στις άλλες χώρες, δεν έδειξε να προσβάλλεται από εχθρούς (έντομα) ή αρρώστιες. Μέχρι τώρα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από τους αγρότες, γιατί είναι μία καλλιέργεια που γίνεται χωρίς υψηλές απαιτήσεις σε εισροές, είναι πολύ πιο προσοδοφόρα από ό,τι «παλιές» καλλιέργειες (σιτάρι, βαμβάκι, ζαχαρότευτλα, καλαμπόκι, ηλίανθος, καπνός, κ.ά) και μάλιστα είναι καλλιέργεια πολύ φιλική στο περιβάλλον (μπορεί να παράγεται χωρίς φυτοφάρμακα)».
Η στέβια αποτελεί πηγή πολύ χρήσιμων φυσικών χημικών ουσιών, όπως η στεβιοσίδη (φυσική γλυκαντική ουσία), η γιβερελίνη (φυτοορμόνη), η χλωροφύλλη (φυσική χρωστική), φυτοστερόλες (ιατρική, τρόφιμο), ισοστεβιόλη (ιατρική) κ.ά. Σπουδαιότερη από αυτές -και για την οποία κυρίως καλλιεργείται σήμερα η στέβια- είναι η στεβιοσίδη, μία φυσική γλυκαντική ουσία, έως και 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, το ίδιο γλυκιά με συνθετικές γλυκαντικές ουσίες, αλλά χωρίς τα προβλήματα για την υγεία που έχουν οι ουσίες με μηδενική θερμιδική περιεκτικότητα.
Ο επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος Πέτρος Λόλας και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχουν προβεί από το 2005 σε ορισμένα πειράματα προσαρμοστικότητας, παραγωγικότητας και οικονομικότητας με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
(Πηγή: Ελευθεροτυπία 28/01/2010)