Οι μεγάλης έκτασης γεωργικές καλλιέργειες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αυτήν την άποψη διατύπωσε ο Δρ Joy Singarayer στο συνέδριο με θέμα “Γεωμηχανική - παίρνοντας τον έλεγχο του κλίματος του πλανήτη μας” του επιστημονικού οργανισμού Royal Society.
Η καλλιέργεια ανακλαστικών φυτών που στέλνουν ένα μικρό ποσοστό από το φως και τη θερμότητα του ήλιου πίσω στο διάστημα, αποτελεί μια από τις γεωμηχανικές τεχνικές Διαχείρισης Ηλιακής Ακτινοβολίας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση της θερμοκρασίας της Γης.
Ο Δρ Singarayer προτείνει ότι αυτή η τεχνική θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και τη Νότια Ασία για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ο ερευνητής Δρ Singarayer και ο καθηγητής Andy Ridgwell, μέλη του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, αξιολόγησαν τη δυνατότητα ψύξης του πλανήτη που προκύπτει από τη μεγάλης κλίμακας καλλιέργεια φυτών με αυξημένη ανακλαστικότητα στην εισερχόμενη ηλιακή ακτινοβολία (που οφείλεται στην στιλπνότητα των φύλλων ή στη δομή των φυτών). Χρησιμοποιώντας ένα παγκόσμιο κλιματικό μοντέλο (HadCM3) απέδειξαν ότι μια αύξηση κατά 20% στην ανακλαστικότητα των καλλιεργειών θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της μέσης θερινής θερμοκρασίας στην Ευρώπη κατά τουλάχιστον ένα βαθμό Κελσίου. Αυτό αντιστοιχεί στο ένα πέμπτο της συνολικής μείωσης θερμοκρασίας που θα απαιτούνταν για την αντιστάθμιση της υπερθέρμανσης της γης λόγω διπλασιασμού του διοξειδίου του άνθρακα. Επίσης αντιστοιχεί σε μέχρι το 50% της θερμοκρασιακής μείωσης που απαιτείται για την αντιστάθμιση της αύξησης της θερινής θερμοκρασίας που θα έχει η Ευρώπη στα μέσα του 21ου αιώνα, σύμφωνα με ένα μέσο σενάριο παγκόσμιας υπερθέρμανσης.
Πέραν των ανωτέρω, αντικείμενο της μελέτης του Δρ Singarayer αποτελεί και η αξιολόγηση των επιπέδων ανακλαστικότητας σε διαφορετικές ποικιλίες του ίδου φυτού, όπως πχ το σιτάρι. Τα αρχικά αποτελέσματα έδειξαν σημαντικές διαφορές στην ανακλαστικότητα, γεγονός που υποδηλώνει ότι η καλλιέργεια συγκεκριμένων ποικιλιών με αυξημένη ανακλαστικότητα θα μπορούσε να έχει ακόμη μεγαλύτερο αντίκτυπο στο κλίμα από ό, τι μέχρι τώρα είχε προβλεφθεί.
Ο Δρ Singarayer δήλωσε: “οι τρέχουσες μελέτες μας σχετικά με την ανακλαστικότητα των καλλιεργειών βρίσκονται σε πρώιμο στάδιο, ωστόσο τα πρώτα αποτελέσματα είναι πραγματικά ενθαρρυντικά, αφού διαπιστώνεται ότι επιλέγοντας απλά την καλλιέργεια συγκεκριμένων ποικιλιών, θα μπορούσαμε να αλλάξουμε την ανακλαστικότητα σε μεγάλες εκτάσεις γης και να μειώσουμε σημαντικά τις κατά τόπους θερμοκρασίες. Η ιδέα της αύξησης της ανακλαστικότητας του περιβάλλοντος για τη ρύθμιση του κλίματος είναι στην πραγματικότητα αρχαία – για αιώνες οι οικισμοί βάφονται σε λευκό χρώμα προκειμένου να αντανακλάται ο ήλιος και να διατηρείται δροσερό το κλίμα. Θα μπορούσαμε τώρα να συνειδητοποιήσουμε τις δυνατότητες που μας δίνονται για να πετύχουμε κάτι τέτοιο σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα μέσω της γεωργίας”.
Ο καθηγητής Andy Ridgwell, μέλος του οργανισμού Royal Society και συνδιοργανωτής του συνεδρίου, δήλωσε: “Παρά το γεγονός ότι η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα πρέπει να εξακολουθήσει να αποτελεί προτεραιότητα όλων των εθνών προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανές επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος, σχετικά αποδοτικές και μη παρεμβατικές προτάσεις, όπως η καλλιέργεια “φιλικών” προς το κλίμα ποικιλιών, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα χρήσιμο βήμα για τη μείωση του ρυθμού της αλλαγής του κλίματος.”
Μετάφραση: Δ. Φραγκούλης
(Πηγή: royalsociety.org, 08/11/2010)