Το δροσερό αυτό φρούτο ανήκει στην κατηγορία των Ροδοειδών. Στη Γηραιά ήπειρο, οι πρώτες καλλιέργειες άγριας φράουλας άρχισαν το Μεσαίωνα στη Ρώμη και η μόνη γνωστή ποικιλία την περίοδο αυτή προερχόταν από τις Άλπεις. Διαθέτει το χρώμα του πάθους, γλυκιά διαπεραστική γεύση και άγρια ζουμερή ομορφιά.
Η φράουλα είναι ιδιαίτερα θρεπτική, καθώς είναι μια πολύ καλή πηγή βιταμίνης C, βιταμίνης Ε, βιταμίνης Α (καροτίνη), ασβεστίου, φωσφόρου, καλίου, μαγνηγίου. Επίσης, είναι μια πολύ καλή πηγή ιωδίου και φυτικών ινών. Η σύστασή της έχει ευεργετικές επιπτώσεις σε όσους πάσχουν από ρευματισμούς και χολή, (κυρίως λόγω των βιταμινών) και σε όσους έχουν δυσκοιλιότητα, (κυρίως λόγω των φυτικών ινών). Της έχουν αποδοθεί αντιοξειδωτικές, αντικαρκινικές, αντιφλεγμονώδεις και καρδιοτονωτικές ιδιότητες, χάρη στη μεγάλη περιεκτικότητά της σε φαινόλες, με κυρίαρχες τις ανθοκυανίνες, στις οποίες οφείλεται και το κόκκινο χρώμα. Επίσης, λόγω της Βιταμίνης C και του Καλίου που περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες, οι φράουλες παρέχουν πρόληψη κατά του καρκίνου και των καρδιαγγειακών παθήσεων. Επιπλέον, μία έρευνα έδειξε ότι τροφές πλούσιες σε Βιταμίνη C, όπως είναι οι φράουλες, παρέχουν προστασία κατά της φλεγμονώδης πολυαρθρίτιδας.
Ρόδι - Το Αντιοξειδωτικό της φύσης
Το ρόδι πρωτοεμφανίστηκε στην κεντρική Ασία και συγκεκριμένα στην Περσία. Είναι ένα από τα πρώτα φρούτα καλλιέργειας και η βοτανική ονομασία του είναι Punica granatum. Είναι ο καρπός που δίνει ο Πλούτωνας στην Περσεφόνη για να τη «δέσει» με τον Άδη και το έμβλημα των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
Το ρόδι είναι πλούσιο σε βιταμίνες (Α, C, Ε, φυλλικό οξύ), σίδηρο, κάλιο και φυτικές ίνες, ενώ είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες. Μάλιστα, ένα ρόδι καλύπτει το 40% της ποσότητας της βιταμίνης C και το 25% του φυλλικού οξέος που έχει καθημερινά ανάγκη ένας ενήλικος. Είναι πολύ καλή πηγή βιταμίνης Β5, καλίου και ασβεστίου. Είναι πλούσιο σε τρεις διαφορετικές μορφές αντιοξειδωτικών ουσιών (τανίνες, ανθοκυανίνες, ελλαγικό οξύ) και η συνολική αντιοξειδωτική ικανότητά του έχει υπολογιστεί ότι είναι 2-3 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του κόκκινου κρασιού ή του πράσινου τσαγιού. Χάρη στις αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις, αντιβηχικές, στυπτικές, επουλωτικές και αντιδιαρροϊκές του ιδιότητες, ο χυμός του ροδιού χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς εδώ και αιώνες. Κλινικές και επιστημονικές μελέτες έχουν καταδείξει ότι ο χυμός ροδιού εμποδίζει την οξείδωση της «κακής» χοληστερίνης (LDL), που αποτελεί σοβαρό παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα. Συγκεκριμένα, οι τανίνες που περιέχει επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό στη μείωση του οξειδωτικού στρες (αυξημένα επίπεδα ελεύθερων ριζών στον οργανισμό), βασικού συντελεστή στην εμφάνιση νοσημάτων όπως είναι η αθηροσκλήρυνση και το εμφραγμα του μυοκαρδίου. Σε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε ασθενείς που παρουσίαζαν υψηλή πίεση, η κατανάλωση χυμού ροδιού για δύο εβδομάδες έδειξε ότι συμβάλλει στη μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης, καθώς και στη μείωση του ενζύμου ACE (Ένζυμο Μετατροπής Αγγειοτενσίνης), του οποίου τα επίπεδα σχετίζονται με την υπέρταση. Επίσης, χάρη στις ανθοκυανίνες που περιέχει συμβάλλει στη μείωση των φλεγμονών, ενώ ο χυμός του ροδιού έχει αντιβακτηριδιακή και αντι-ιική δράση κατά της οδοντικής πλάκας.
(Πηγή: Περιοδικό Shape)